kAku~

Kalaulah saya boleh lihat mata awak tersenyum,

Pasti air mata ini tak jatuh…

Lama sungguh awak kaku…

Tubuh saya jadi kejang

Entah bila dapat rasa semangat awak…

Saya rasa dah semakin lemah

Lemah melihat kesungguhan awak terus kaku

Kaku yang lesi dan lesu

Keadaan awak tak berubah

Mana jiwa dan roh awak?

Sekali lagi awak datang

Tapi sekadar datang

Tanpa membawa apa-apa

Patutkah saya sedar…

Saya bukan siapa-siapa pada awak?

Mungkin awak lebih suka

Saya kejang di sini

Sebab awak tak nak saya tahu

Awak tipu…

Awak berpura…

Awak terpaksa…

Terima saya tanpa rasa…

Tapi awak tak sedar

Saya tahu semua itu walaupun saya kaku

Sama seperti rasa awak…

Sebab itu saya tak terjaga

Saya jadi pekak…

Kerana tiada suara awak

Berbisik sayang dan cinta

Seperti dahulu disaat semangat kita bersama

Haruskah aku sedar dan terus melihat sisi topengmu?

Atau aku terus kejang dan kaku disini?

Mungkin juga aku harus pergi…

Agar kau tak dihentam rasa bersalah

Dan aku berhenti merasa resah…