Monday 30 August 2010

Awak,awak...Awak~

Awak,awak…
Pandang la sini…
Eh!lupe…
Awak tak nampak saya…
Awak,awak…
Awak nampak tak burung wak2 kat sana 2?
Dia panggil awak la…
Aduh!jangan la cubit…
Betol..saya dengar tadi…
Ok2..saya tipu…

Awak,awak…
Saya dah cakap dengan mak ayah saya
Pasal pinangan tu…
Eh,kenapa awak menangis?
Awak,jangan macam ni…
Kenapa ni?
Awak tak suka?

Awak,awak…
Saya tahu awak tak boleh bercakap
Saya tahu awak tak boleh melihat
Tapi mata saya tak terlepas dari terus menatap awak..
Kalau boleh...
Saya tak nak berkelip walau sekali pun..
Awak tau...awak ada hati saya…

Awak…
Hari dah nak senja
Saya kena balik
Isteri dan anak-anak saya tunggu kat rumah…
Awak kena ingat satu perkara
Saya takkan pernah lupa awak
Biarpun awak buta
Biarpun awak bisu
Awak kenangan saya..
Isteri saya pun tahu

Awak…
Nanti saya bawa isteri dan anak-anak saya
Datang sini ye..
Walaupun mereka tak dapat melihat wajah awak
Saya sentiasa ingatkan mereka…
Wajah tak penting…
Tapi hati yang memberi makna.

Awak…
Saya rela awak pergi…
Semadilah dengan tenang ye…
Saya pergi dulu..
Assalamualaikum.

No comments:

Post a Comment